protocollen

“Men kan protocollen en beleid niet leiden boven de mens. Dat is niet menselijk, dat is Mensonwaardig"

WaaromBlog

Ik ben dit blog begonnen omdat ik zo vaak meemaak dat wanneer mensen weten over je diagnose(s) ze je daar ongevraagd naar gaan behandelen. De strijd met artsen, verpleegkundigen omdat ze het niet (willen) begrijpen dat er achter een diagnose een mens staat. Ik ben geen diagnose, ik ben een mens, een mens die nog veel wil doen in het leven, maar door sommige beperkingen niet alles meer kan. Een “kleine” samenvatting van de afgelopen 2 jaar van mijn leven, en waar ik het in dit blog regelmatig nog over zal hebben.



Over mij

Ik ben 53 jaar en moeder van drie zonen (30 jaar, 26 jaar en 15 jaar), twee wonen op zichzelf en de puber woont nog gezellig thuis.

Ik was de dochter van... en was de zus van... Maar in alles ben ik gewoon nog steeds de dochter van en het zusje van mijn grote stoere broer en mis ik ze nog iedere minuut van de dag.


zondag 17 maart 2024

Wrap up the week

Afgelopen week was is erg moe en eigenlijk nergens voor in de stemming.

De huishoudelijke klusjes die ik nog wel kan die gebeuren dan nog wel en het eten koken lukt net aan, maar eigenlijk als ik eerlijk ben lukt het niet. Daarom heb ik nagedacht hoe ik nog meer mijn energie die ik heb per dag te verdelen over de dag. Ik heb gelukkig 1x per week 2 uurtjes een hulp, zij doet het werk wat ik niet meer kan zoals stofzuigen, dweilen, wc’s en douche grote beurt zodat ik het de rest van de week kan bijhouden. Wassen enzo doe ik allemaal zelf. Ik heb zo mijn methodes hoe het opgehangen moet worden (vaak gebruik ik de droger maar niet in de zomer) en hoe het opgevouwen moet worden en in de kast moeten worden gelegd…….noem het maar 1 van mijn autistische dingen. Mijn huis moet opgeruimd zijn, alles heeft een vaste plek zodat ik niet hoef te zoeken, maar ik heb kinderen die dat allemaal niet hebben dus moet ik nog meedenken met zoeken naar spullen die ze dan weer kwijt zijn. Mijn moeder zei altijd:                                  

Een opgeruimd huis geeft een opgeruimd hoofd!

 

Maar ondanks geen goede week ben ik toch donderdag op de fiets gestapt en samen met de vriendin een bakkie gaan doen met zo’n heerlijk koekje erbij bij de Macdonalds. Het was erg mooi weer dus toch weer aardig wat vitamine D opgedaan. Even uitgetest hoe hard ik kon met de fiets, dat was 25,4 kilometer per uur en dat heb ik de afgelopen dagen geweten ook dat ik zo hard gefietst had, maar het was het allemaal weer waard. Nu weer op naar een nieuwe week!

                                                          


  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten