Al een aantal weken geleden dat ik wat heb kunnen posten hier.
Was te moe, teveel pijn. Geen inspiratie, geen interesse in wie of wat dan ook. Dat zijn van die periodes die weer vanzelf overgaan en weet ik dat ik gewoon meer rust moet nemen. Dat doe ik dan ook op m'n plekje op de bank. Benen languit. Alles bij de hand. E-reader tegenwoordig met afstandsbediening, gewoon op het knopje drukken en hup volgende pagina. M'n laptop erbij want daar kijk ik m'n series en/of films op met koptelefoon, gewoon in m'n eigen bubbel.
Beneden op de tv kijk ik graag de debatten in de 2e kamer. Dat dan weer wel.....
En als m'n boeken en Ereader ook rondom mij zijn, dan knap ik vanzelf wel weer op. Op de foto staat 1 van mijn boekenkasten, ik heb er nog 1 met thrillers. De genres moeten wel bij elkaar blijven, dus niet alles door elkaar in een boekenkast.
Ik had ook nog 2 jarigen. De middelste zoon werd 26, en de puber werd 16! De tijd vliegt voorbij. Zo zet je ze op de wereld en zo zijn groot. Er was taart maar geen visite. Ik kan echt niet met meer mensen dan alleen m'n jongens en de vriendin in 1 kamer zijn, ik krijg anders gewoon een error in mn hoofd bij teveel mensen. En ik vind verjaardagen vieren en in een kringetje zitten en vooral over niks praten tegen elkaar al zo saai en doodvermoeiend. Dus wij houden het altijd klein. Dat is ook eigenlijk iets van de ic opname, dat heeft echt impact gehad op wat ik nog aan kan per dag aan hoeveelheid prikkels en door het autisme erbij staat de boog al gauw gespannen.
In een eerdere post schreef ik dat ik behalve boeken lezen (en kopen) nog een hobby heb waarbij ik mijn handen weer meer onder controle kreeg na de IC opname. Ik heb alles opnieuw moeten leren, maar dat was zo lastig met trillende handen. Toen ik eenmaal thuis was heb ik op bed ook die hobby weer kunnen oppakken en trainde daar gelijk mijn handen mee. Wat ik dus doe is kleuren. Niet gewoon kleuren kleuren maar zoals op onderstaande foto's kleuren. Ik teken het dus niet, ik kleur het in. En dat is ook mijn 2 verslaving/verzameling.......kleurpotloden. Het zijn wel de wat betere merken maar ik kan er niet genoeg van krijgen/hebben.
Gisteren ook eindelijk m'n bookjournal weer bijgewerkt. Dat was ook weer te lang geleden. Ik hou wel bij wat ik lees, soms lees ik veel en weet ik niet meer welke boeken ik heb gelezen in die maand. De communities over kleuren en lezen op youtube vind ik heel erg leuk om naar te kijken, maar je wordt er ook wel een beetje hebberig van wat boeken betreft. Er zijn zoveel leuke boeken, en het is zo fijn om gewoon even in andere wereld te zijn dan je eigen wereld. Verstand op 0 en lezen of kleuren natuurlijk. En vooral mn journal bijhouden.
Pasen was ook lekker rustig. Met de jongens geluncht thuis, lekker makkelijk op de bank. En een film uit de jaren 80, daar lopen ze niet de gehele tijd met een telefoon in de handen, geen social media, gewoon lekker simpel daar hou ik van. Maar ik kijk net zo goed al 4x the blacklist. Héérlijke serie en na 4 keer hoef je echt nergens meer over na te denken wat er gaat gebeuren, voorspelbaarheid is echt mijn ding.
Nou de boel is weer geüpdatet. Morgen weer naar het lumc, altijd gezellig....... Bloed prikken en 24 uur controle urine voor de nieren. En dan volgende week naar
het consult voor de uitslagen. Hoop dat de anca's (mensen die GPA hebben weten waar ik het over heb) laag zijn gebleven. Krijg in mei weer een nieuwe dosis Rituximab. Duimen dat de ziekte in remissie blijft.......
Ik hoop dat ik je door diverse posten kan laten zien dat er zoveel meer is dan een diagnose, laat je door niemand wijsmaken dat je "iets" niet meer kan door een diagnose. Kan het 1 niet meer dan komt er wel wat anders op je pad als je daarvoor openstaat. En het gaat niet in 1 keer, en ik kan het niet vaak genoeg zeggen.......Niet elke dag hoeft een 10 te zijn. Ik begon deze post dat ik de laatste weken weinig energie had en moe was, interesse-loos enz en dat mag, maar ook ik moet dat nog elke keer tegen mijzelf zeggen. Ik mag moe zijn, ik hoef even niemand te zien, ik hoef gewoon even helemaal niks, totdat ik weer opgeladen ben, en dan pakken we het weer op waar we even afgehaakt waren, en dat kan en dat mag! Laat je door niemand opjagen, jij weet waar je grenzen liggen, geef ze ook aan!